26 marca 2018 r.
Kilka dni po wyprawie na Mazury pojechałem do Żnina i okolic. Z przesiadką w Bydgoszczy dotarłem z samego rana do miasteczka. Zwiedzanie zacząłem od sesji zdjęciowej na dwóch dworcach – kolei normalnotorowej orz wąskotorowej. Zdecydowanie lepiej wyglądał stan stacji wąskotorowej niż normalnotorowej. Następnie poszedłem w kierunku rynku. Wstąpiłem na chwilę do punktu informacji turystycznej. Tam dowiedziałem się od pani, że mieszkańcy Żnina wolą bardziej przyłączyć się do województwa wielkopolskiego, a województwo kujawsko-pomorskie nie ma racji bytu. Ja tylko wspomniałem, że z tych okolic pochodzi piłkarz Karol Linetty. Po zwiedzeniu rynku poszedłem na przystanek, aby pojechać autobusem do Janowca Wielkopolskiego.
HISTORIA: Najstarsza wzmianka o Żninie jako mieście pochodzi z 1284 roku. Jan Długosz przypisał jednak lokację miasta już arcybiskupowi Januszowi. W 1284 roku książę wielkopolski Przemysł II zatwierdził wszystkie dotychczasowe przywileje nadane przez jego poprzedników oraz nadał arcybiskupowi Jakubowi Śwince prawo posługiwania się w mieście Żninie własną monetą, która posiadała prawo monety obiegowej w całym państwie. W lipcu 1331 roku do miasta wtargnął oddział zakonu krzyżackiego pod dowództwem marszałka Dietricha von Altenburga. Żnin wraz z dworem arcybiskupim został doszczętnie spalony i złupiony. W 1350 roku dokonano relokacji miasta na prawie średzkim. W 1357 roku król Kazimierz III Wielki potwierdził wszystkie nadane wcześniej przywileje. Umożliwiło to dalszy rozwój miasta, który, choć przerywany wojnami, pożarami i licznymi zarazami, trwał do początku XVII wieku. W 1424 roku założono jedno z najstarszych w Wielkopolsce Bractwo Strzeleckie zrzeszające zamożniejszych rzemieślników. W czasie wojny trzynastoletniej Żnin wystawił w 1458 roku 15 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku. Przed wielką zarazą w 1628 roku, kiedy mieszkańcy na jakiś czas opuścili Żnin. W czasie potopu szwedzkiego zniszczeniu uległy mury obronne (częściowo), fosy, brama, wiatrak, cegielnia, łaźnia miejska.. Kolejne spustoszenia spowodowały pożary w latach 1678, 1692 i 1700. Latem 1772 roku Żnin znalazł się pod zaborem pruskim. Żninianie masowo wzięli udział w powstaniu kościuszkowskim. Wojska insurekcyjne kontrolowały Żnin od września do listopada 1794 roku. W 1806 roku przez miasto przeszły wojska napoleońskie. Od lipca 1807 roku do 1815 roku Żnin wchodził w skład Księstwa Warszawskiego. W latach 1818–1887 utworzono Wielkie Księstwo Poznańskie. Żnin położony był w obrębie powiatu szubińskiego, podlegającego departamentowi bydgoskiemu. W czasie Wiosny Ludów 9 kwietnia 1848 roku w Żninie wybuchło powstanie. Do 17 maja 1848 roku władzę przejęli Polacy.W 1889 roku wybudowano Powiatową Kolej Wąskotorową. 1 stycznia 1919 roku wielu mieszkańców Żnina przyłączyło się do powstania wielkopolskiego. Wojska polskie pod dowództwem kpt. Jana Tomaszewskiego wyparły Niemców za Noteć. 9 września 1939 roku Żnin został zajęty przez niemieckiego okupanta. Zmianie uległa nazwa miasta na Dietfurt. Wywożono głównie inteligencję i ludzi bogatszych, ich miejsce zajmowali Niemcy, pochodzący przede wszystkim z krajów nadbałtyckich. Ponad 200 osób wywieziono na przymusowe roboty do Rzeszy. Część żninian wcielono do więzień, obozów koncentracyjnych lub rozstrzelano.Sam Żnin nie uległ większemu zniszczeniu. 21 stycznia 1945 roku Armia Czerwona wyparła Niemców ze Żnina. Rozpoczęło się wprowadzanie i utrwalanie władzy komunistycznej.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- kościół pw. św. Floriana
- wieża ratuszowa
- neogotycki kościół poewangelicki pw. NMP Królowej Polski.
- dawny magistrat
- sufragania
CZY WIESZ, ŻE…
- Za Żnina pochodzą m.in. Karol Linetty – piłkarz oraz Piotr Najsztub – publicysta
- W okolicach Żnina znajduje się Biskupin– stanowisko archeologiczne.
BIBLIOGRAFIA
- pl.wikipedia.org