7 sierpnia 2018 r.
Zambrów kojarzyłem z drużyną Olimpią Zambrów, która jeszcze kilkanaście lat temu walczyła ze Startem Działdowo o awans do II Ligi w piłce nożnej.
PKS-em dotarłem w południe do Zambrowa prosto z Łomży. W mieście był wielki upał, mało kto wchodził do miasta. Najpierw zwiedziłem ruiny dworca kolejowego w Zambrowie. Natomiast po dalszym marszu w kierunku centrum miasta zobaczyłem, że nie mam zbyt wiele czasu na zwiedzanie. Najpierw pobiegłem w kierunku dworca PKS, tam wypytywałem panią kasjerkę o autobus do Ostrowi Mazowieckiej. Ona na to, że nic nie wie i kazała mi opuścić teren dworca. Kiedy znalazłem przystanek autobusowy miałem niewiele czasu do dotarcie. Kiedy byłem na miejscu, zorientowałem się, że nie przyjeżdża żaden autobus od 20-30 minut. Okazało się ten autobus przyjeżdżał tylko w poniedziałki, środy i piątki. Tego dnia był wtorek. Do mnie przysiadł typ, który wyciągnął wcześniej kupioną wódkę i zapytał, czy się z nim nie napiję. Powiedział, że pije, bo dzisiaj wyszedł z więzienia i musiał to jakoś świętować. Ja odmówiłem, a chwilę później jak się okazało recydywista poszedł sobie dalej. Potem jeszcze tłumaczyłem dwom turystkom z Warszawy, że na autobus musimy poczekać. Po 2 godzinach czekania pojechałem autobusem do Ostrowi Mazowieckiej.
HISTORIA: Pierwsze wzmianki o Zambrowie pochodzą z XIII wieku. Przed 1430 rokiem Zambrów otrzymał prawa miejskie chełmińskie, a w 1538 roku król Zygmunt Stary je potwierdził. Po przyłączeniu Mazowsza do Korony stał się miastem królewskim. Rozkwit miasta nastąpił na przełomie XV i XVI wieku. 2 marca 1656 roku w Zambrowie wydano manifest, w którym żołnierze dywizji Aleksandra Koniecpolskiego oświadczyli, że porzucili służbę u króla szwedzkiego Karola X Gustawa na wieść o oblężeniu Jasnej Góry i wracają na służbę Jana Kazimierza. W 1795 roku Zambrów znalazł się pod zaborem pruskim, a w 1807 roku był częścią Księstwa Warszawskiego i od 1815 roku Królestwa Polskiego. W wyniku carskiej reformy administracyjnej Zambrów utracił prawa miejskie w 1870 roku, które odzyskał decyzją rządu polskiego w 1919 roku. W 1920 roku, podczas wojny polsko-bolszewickiej, oddziały gen. Edwarda Rydza-Śmigłego wykonujące zadania pościgowe odbiły Zambrów. Podczas kampanii wrześniowej 10–13 września 1939 roku w rejonie Zambrowa walki z siłami niemieckimi toczyła 18 Dywizja Piechoty Wojska Polskiego, dowodzona przez płk. Stefana Kosseckiego. Znaczna przewaga wojskowa wroga spowodowała kapitulację dywizji. W nocy z 13 na 14 września doszło do masakry polskich jeńców, gdy Niemcy ostrzelali ich z karabinów maszynowych po tym, jak polscy żołnierze podrywali się z miejsc aby uniknąć stratowania przez spłoszone konie. Zginęło przy tym 200 żołnierzy polskich, a dalszych 100 zostało rannych. Na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow Zambrów znalazł się pod koniec września 1939 roku pod okupacją sowiecką. Po agresji Niemiec na ZSRR w 1941 roku Zambrów znajdował się do 1944 roku pod okupacją niemiecką. Od sierpnia 1941 roku do stycznia 1943 roku w Zambrowie znajdowało się getto – obóz przejściowy dla Żydów, działały także obozy dla jeńców wojennych i robotników przymusowych. Po likwidacji getta w styczniu 1943 roku jego mieszkańcy zostali wysłani do obozu zagłady w Auschwitz. W sierpniu 1944 roku do miasta wkroczyły oddziały 3 armii II Frontu Białoruskiego.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Pomnik żubra
- Regionalna Izba Historyczna w Zambrowie
- Kościół parafialny pw. Trójcy Przenajświętszej
BIBLIOGRAFIA
* pl.wikipedia.org