23 września 2023 roku
Dzisiaj będzie o miasteczku położonym na granicy województw warmińsko-mazurskiego oraz podlaskiego. Około 1425 roku nad Wissą osiedlili się Szczukowie, pochodzący z północnego Mazowsza. Przywilejem z dnia 16 października 1436 roku książę Władysław ponownie nadał i sprzedał Falisławowi i Marcinowi Szczukom 55 włók ziemi po obu stronach Wissy. Na tych ziemiach powstała wieś Szczuki Litwa. Wieś ta w 1651 roku przeszła w ręce Jana Ławskiego. W 1683 roku ziemię odkupił Stanisław Antoni Szczuka, sekretarz i zaufany dyplomata króla Jana III Sobieskiego. W latach 1689–1691 rozpoczął się pierwszy etap budowy miasta Szczuczyna. 9 listopada 1692 roku uznaje się za datę powstania miasta. Po wielkim pożarze w 1699 roku miasto zostało odbudowane. Jan III Sobieski nadał Szczuczynowi prawa miejskie magdeburskie. W Szczuczynie od wieków istniała prężna, zamożna i liczna wspólnota żydowska. Wkrótce po wkroczeniu Niemców w czerwcu 1941 roku, współpracujący z Gestapo mieszkaniec miasta Mieczysław Kosmowski razem ze swoimi braćmi oraz miejscowym kowalem Stanisławem Peniukiem – mianowanym przez niemieckiego okupanta burmistrzem, zgromadzili grupę Polaków, którzy w dniach 27 i 28 czerwca zaatakowali Żydów w czterech różnych lokalizacjach w Szczuczynie, mordując 300–400 osób. W sierpniu 1941 roku doszło do zbrodni na jedenastu młodych żydowskich kobietach pochodzących z getta w Szczuczynie. Kobiety zostały zatrudnione przy pracach polowych. Zatłuczono je kosami, motykami i pałkami, jedną z nich przed zamordowaniem zbiorowo zgwałcono, a potem ciała wszystkich zakopano w dwóch zbiorowych grobach. Sprawcami byli mężczyźni ze Szczuczyna i okolic. Działali z pobudek rasistowskich i chęci zrabowania odzieży po zamordowanych.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
• klasztor barokowy zakonu Pijarów
• kościół parafialny pw. Najświętszej Marii Panny
• dom Żyda „Ozerowicza”
• ruiny pałacu rodu Szczuków
• Muzeum Pożarnictwa w Szczuczynie
BIBLIOGRAFIA
- pl.wikipedia.org