31 stycznia 2020 roku
Po krótkim zwiedzaniu Babimostu i nieco dłuższym pobycie w Sulechowie dotarłem autobusem do Świebodzina. Zwiedzanie zacząłem od wejścia na sam szczyt pomnika Jezusa Chrystusa Króla w Świebodzinie. Stamtąd widziałem panoramę całego miasta. Kiedy zszedłem na ziemię, poszedłem do centrum miasta. Tam wstąpiłem do Muzeum Regionalnego. W środku dowiedziałem się na temat powstania wielkopolskiego, a także kupiłem pocztówki ze Świebodzina oraz Zbąszynia. Na koniec poszedłem na dworzec PKP, by stamtąd pojechać pociągiem do Zbąszynia. Po drodze na dworzec widziałem zamek , który moim zdaniem powinien zostać odrestaurowany.
HISTORIA: Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana jest w spisanych po łacinie dokumentach z połowy XII wieku. Na rok 1228 datuje się rozpoczęcie budowy zamku w Świebodzinie. W 1234 roku ziemia świebodzińska dostała się pod panowanie księcia śląskiego Henryka Brodatego w wyniku układu zawartego z księciem wielkopolskim Władysławem Odonicem. Pierwsza zachowana, źródłowa wzmianka o Świebodzinie – Swiebosin datowana jest na rok 1302. W 1319 roku miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana jest jako miasto, od tego czasu uzyskując status grodu książęcego. W 1320 staje się własnością księcia głogowskiego – Henryka IV. W 1326 roku Świebodzin na krótko zajął król polski Władysław Łokietek. W 1327 roku Świebodzin powrócił w granice księstwa głogowskiego, i wraz z nim stał się częścią Rzeszy Niemieckiej w 1348 roku. W 1469 roku książę Henryk XI nadał miastu pełne prawa miejskie wzorowane na Głogowie. W 1488 roku król węgierski Maciej Korwin wypowiedział Janowi II wojnę i zajął Głogów. Na mocy zawartego układu pokojowego z 28 grudnia 1488 w Wiedniu Jan został zmuszony do odstąpienia księstwa królowi, w zamian otrzymał rekompensatę finansową w wysokości 20 tysięcy guldenów. Od 1526 roku miasto znalazło się w granicach monarchii Habsburgów, jako miasto królewskie oraz stolica weichbildu świebodzińskiego. W 1540 roku dzierżawcami lenna zamkowego w Świebodzinie została rodzina von Knobelsdorff, która odegrała w następnych latach największą rolę w dziejach miasta. Po pokoju Westfalskim w 1648 roku, Świebodzin pozostał w granicach Monarchii Habsburskiej, a rozwój protestantyzmu w mieście został nieco zahamowany, na rzecz prób przeprowadzenia rekatolizacji. W latach 1686–1695 miał miejsce okres rządów brandenburskich nad miastem. W wyniku klęski Fryderyka Wilhelma III z wojskami francuskimi w bitwie pod Jeną-Auerstedt, 5 listopada 1806 roku w Świebodzinie pojawiły się pierwsze francuskie oddziały. W 1848 roku wybudowano bitą drogę Poznań – Frankfurt nad Odrą, co usprawniło komunikację i ułatwiło handel dla miejscowych przedsiębiorstw. Po wybuchu I wojny światowej, część fabryk została przestawiona na produkcję wojenną, a miejscowe szpitale zostały zamienione na lazarety wojskowe. Miasto omijały działania wojenne, aż do wybuchu w 1918 roku powstania w Wielkopolsce. W 1939 roku wybuchła II wojna światowa, podczas której miasto aż do 1945 roku pozostawało z boku głównego teatru wydarzeń. W styczniu 1945 roku w okolicy Świebodzina miało miejsce przełamanie umocnień Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego, jednak miasto uniknęło poważniejszych zniszczeń. Świebodzin został zajęty w nocy z 30 na 31 stycznia 1945 roku przez oddziały I Frontu Białoruskiego, a komendantem miasta został mjr Gaunow. 28 marca 1945 roku przyjmuje się za datę objęcia administracji polskiej nad miastem.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Kościół św. Michała Archanioła
- Zamek Joannitów
- Kościół Matki Bożej Królowej Polski
- Muzeum Regionalne
- Pomnik Chrystusa Króla
CZY WIESZ, ŻE…
- W Świebodzinie urodzili się m.in. Henryka Bochniarz – ekonomistka.
BIBLIOGRAFIA
- wikipedia.org