18 kwietnia 2018 r.
Po zwiedzeniu Białegostoku pojechaliśmy dalej na wschód do niewielkiego miasta zwanego Supraśl. Podczas podróży wielokrotnie nawigacja gubiła sygnał, dopiero w Supraślu GPS zaczął pokazywać wynik prawidłowo. Zatrzymaliśmy się obok Monasteru Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa. Tego dnia był Międzynarodowy Przegląd Pieśni Cerkiewnych, nawet przez chwilę posłuchaliśmy tych utworów. Wstąpiliśmy nawet do środka monastyru. Po chwilowym uczestnictwie w koncercie zrobiliśmy rundkę autem po miasteczku i postanowiliśmy wrócić do domu do Działdowa.
HISTORIA: W 1501 roku na uroczysku Suchy Hrud powstał, przeniesiony z Gródka, prawosławny monaster, którego założycielem i głównym fundatorem był wojewoda nowogródzki Aleksander Chodkiewicz, przy późniejszym wsparciu prawosławnego biskupa smoleńskiego Józefa Sołtana. Najpierw powstała drewniana cerkiew św. Jana Ewangelisty, a potem refektarz i mnisze pustelnie. W 1505 roku patriarcha nadaje monasterowi tomos. W XVI wieku monaster stał się ważnym ośrodkiem kulturalnym ziem ruskich. W 1609 roku mnisi przystąpili do unii brzeskiej, a klasztor w Supraślu stał się ważnym ośrodkiem kulturalnym i religijnym unitów. W 1695 roku uruchomiono przyklasztorną drukarnię, a w 1711 roku pierwszą we wschodniej Polsce papiernię. W 1796 roku władze pruskie skonfiskowały większość dóbr klasztoru. W 1804 roku zlikwidowana została drukarnia. W 1807 roku Supraśl przestał być siedzibą biskupstwa unickiego, po pokoju w Tylży gród znalazł się pod zaborem rosyjskim. Mimo że w I połowie XIX wieku Supraśl otrzymał prawa miejskie, to jednak w końcu tegoż stulecia utracił znaczenie na rzecz rozwijającego się Białegostoku. W 1824 roku władze rosyjskie przekazały monaster supraski zakonnikom prawosławnym. W wyniku działań I wojny światowej w 1915 roku, w obliczu zbliżającego się frontu i wojsk niemieckich, mnisi prawosławni uciekli z Supraśla w głąb Rosji, zabierając ze sobą cudowną ikonę Matki Boskiej Supraskiej. W latach kryzysu 1929 -1933 zakłady przemysłowe miasta ograniczają produkcję do kilku miesięcy w roku. W lipcu 1933 roku dochodzi do strajku. Od kul policji ginie 2 robotników, a 5 zostaje rannych. W połowie września 1939 roku miasto zostało zajęte przez wojska niemieckie, a następnie, po tygodniu, przez Armię Czerwoną. Sowieci skonfiskowali budynki klasztorne, urządzając w nich koszary. W czerwcu 1941 roku spalili też Pałac Opatów. W listopadzie 1942 roku suprascy Żydzi zostali wywiezieni do obozu przejściowego w Białymstoku, skąd trafili do obozu zagłady w Treblince. Synagogę Niemcy zdewastowali wybuchami granatów, a następnie rozebrali, a z uzyskanego budulca obmurowali budynek żandarmerii. 23 lipca 1944 roku wojska niemieckie wysadziły w powietrze budynek cerkwi oraz spaliły niemal wszystkie fabryki włókiennicze. 24 lipca 1944 roku Supraśl został zajęty przez pododdziały 283 dywizji strzeleckiej Armii Czerwonej. W latach 1945–1946 staraniem inż. architekta Władysława Paszkowskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków odcięto wraz z tynkiem i zabezpieczono ocalałe fragmenty malowideł z wnętrza cerkwi. W 1970 roku zrekonstruowano bramę – dzwonnicę klasztoru. W Polsce Ludowej na gruzach zniszczonych przez niemieckich okupantów zakładów włókienniczych zbudowano zakład meblarski. W latach 90. XX wieku budynki klasztorne zostały przekazane Kościołowi Prawosławnemu. Na terenie monasteru, od 2004 roku mieści się siedziba Akademii Supraskiej.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Prawosławny monaster męski Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy Maryi i św. Apostoła Jana Teologa
- Rzymskokatolicki kościół parafialny Świętej Trójcy
- Pałac Bucholtzów
CZY WIESZ, ŻE…
- W Supraślu nagrywano sceny do filmu ”U Pana Boga za miedzą”, a także do serialu „Blondynka”.
pl.wikipedia.org