17 sierpnia 2020 roku
17 sierpnia 2020 roku po zwiedzeniu Opola Lubelskiego pojechałem autobusem do Poniatowej. Wysiadłem na peryferiach miasta, żeby zobaczyć najpierw budynek byłej kolei wąskotorowej. Zauważyłem na górze budynku ukraińskojęzycznych budowlańców. Ten budynek był remontowany, zatem fotografowałem tak ten budynek, żeby nie przeszkadzać pracownikom. Potem poszedłem do centrum miasta. Na dworze panował upał, musiałem kupić dużo napojów. Przed wejściem do autobusu zrobiłem zakupy, a potem pojechałem autobusem do Puław.
HISTORIA: W czasach Królestwa Polskiego Poniatowa należała do rodu Poniatowskich. Od pierwszej połowy XV wieku w Poniatowej mieszkało kilka gałęzi rodziny Poniatowskich, różniących się między sobą przydomkami: Tłuk, Jarasz oraz Ciołek. Z tej ostatniej wywodzi się król Stanisław August Poniatowski. W okresie od XV do XVII wieku z wsią Poniatowa są związane rodziny Wronowskich i Czelustków. W Poniatowej w 1941 roku na terenie zakładów tele- i radiotechnicznych Niemcy stworzyli obóz dla internowanych jeńców sowieckich, przez który do jesieni 1942 przeszło około 22 000 z nich. W tym czasie z głodu zginęło w nim około 18 000 Sowietów. Obóz ten został zlikwidowany w 1942 roku, a na jego miejscu utworzono obóz pracy – zakłady tekstylne Walthera C. Tőbbensa – dla Żydów przywożonych początkowo z Opola Lubelskiego. Po wojnie, na miejscu zlikwidowanego obozu i masowego mordu, wzniesiono pomnik. W 1944 roku Poniatowa została zdobyta przez żołnierzy Armii Krajowej. Po wojnie Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego utworzyło obóz pracy nr 153 dla byłych żołnierzy AK i podziemia niepodległościowego. 18 lipca 1962 roku Poniatowa otrzymała prawa miejskie na mocy rozporządzenia Rady Ministrów. W tym samym roku otwarto Sanatorium przeciwgruźlicze.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Kościół pw. Ducha Świętego
- Budynek dworca kolei wąskotorowej
- Zalew
BIBLIOGRAFIA
- wikipedia.org