10 lipca 2019 r.
Wakacje dla mnie już dawno się skończyły, ale dzisiaj będzie o mieście, które odwiedziłem na początku lipca. Pojechałem na dwudniową wyprawę – pierwszego dnia zwiedziłem Dąbrowę Białostocką, Czarną Białostocką oraz Sokółkę. Po deszczowej wyprawie po Podlasiu pojechałem pociągiem TLK do Warszawy Wschodniej, a potem KM-ką do Piaseczna, aby odwiedzić swoją koleżankę i jej rodzinę w Piasecznie. Z Marią byliśmy 6 lat temu na wycieczce do Sankt Petersburga.
Na dworcu czekały na mnie Maria z mamą – miałem gorące powitanie w ten deszczowy dzień. Zwiedzanie miasta zaplanowaliśmy na następny dzień. Jeszcze przed snem przeczytałem kilka historii mieszkańców Piaseczna z dwóch książek, które dostałem do poczytania przed snem. Dowiedziałem się między innymi, że część mieszkańców Piaseczna podczas II wojny światowej została wysłana do obozu koncentracyjnego w Działdowie.
Zaraz po śniadaniu zaczęliśmy zwiedzać Piaseczno, a zaczęliśmy od szkoły oraz cmentarza. W tej nekropolii spoczywa wielu zasłużonych dla Piaseczna mieszkańców, w tym powstańcy warszawscy. Następnie poszliśmy w kierunku rynku. Tam na największą moją uwagę zwróciłem na półksiężyc na dachu piaseczyńskiego dachu. Maria powiedziała, że ten półksiężyc upamiętnia pobyt w mieście posła tureckiego w 1777 roku. Na pamiątkę też kupiłem w kiosku pocztówki z Piaseczna, dwie z czterech kupionych ukazują rynek wraz z ratuszem. Kolejnym punktem naszej wyprawy był park miejski, a też część miasta związana z historią Żydów w Piasecznie m.in. mykwa. Natomiast w parku znajduje się „Poniatówka”, tam mieściła się szkoła dla dziewcząt tworzona przez Cecylię Plater-Zyberkówną. Ostatnim punktem spaceru był dworzec kolei wąskotorowej, utrzymany w bardzo dobrym stanie.
Po obiedzie wraz z ojcem Marii pojechaliśmy rowerem do Zalesia i z powrotem. Po tej wyprawie rowerowej podziękowałem za przyjazne przyjęcie mnie, a następnie pojechałem autobusem do Warszawy, gdzie na Dworcu Centralnym spotkałem swoją koleżankę z Łodzi. Wróciłem do Gdańska z godzinnym opóźnieniem ze względu na śmiertelny wypadek w Działdowie (mężczyzna popełnił samobójstwo).
HISTORIA: Po raz pierwszy o Piasecznie wspomniano w XIII wieku jako wieś książęca między Warszawą a Czerskiem. 5 listopada 1429 roku Piaseczno uzyskało prawa miejskie. Anna Radziwiłłówna nadała prawa odbywania jarmarku i wyznaczenie dnia targowego w 1513 roku. Podczas potopu szwedzkiego miasto zostało zniszczone. Ratusz piaseczyński dwukrotnie spłonął: podczas potopu szwedzkiego i w 1730 roku – w tym roku spłonęło archiwum i wszystkie dokumenty miejskie. Mieszkańcy odbudowali ratusz, lecz drewnianą konstrukcję ratusza zniszczyli Rosjanie podczas insurekcji kościuszkowskiej. Piaseczno włączono do Prus podczas III rozbioru Polski. W latach 1807 – 1815 miasto należało do Księstwa Warszawskiego, potem do 1832 roku Piaseczno należało do Królestwa Polskiego. Budowa szosy do Warki, a potem linii kolejowej normalnotorowej oraz wąskotorowej przyczyniło się do rozwoju miasta. Pod Piasecznem rozegrało się starcie powstańców z wojskami rosyjskimi w 1863 roku. W związku z uczestnictwem mieszkańców Piaseczna w powstaniu styczniowym władze carskie odebrały prawa miejskie w 1869 roku. Podczas I wojny światowej wojska rosyjskie i niemieckie zaciekle walczyli o Warszawę oraz okoliczne miejscowości. W 1916 roku przywrócono Piasecznu prawa miejskie. W 1918 roku Piaseczno ponownie stało się polskim miastem, a pierwszym burmistrzem został Wacław Kaun – zasłużony dla miasta. Między 9 a 10 września Armia „Łódź” walczyła z pododdziałami niemieckiej 1 Dywizji Pancernej w okolicach miasta. W 1940 roku utworzono getto w Piasecznie, a w lutym 1941 roku Żydów przesiedlono do getta warszawskiego. Armia Czerwona wkroczyła do miasta17 stycznia 1945 roku.
CO WARTO ZOBACZYĆ ?
- Kościół św. Anny
- Rynek wraz z ratuszem
- Park Miejski im. Książąt Mazowieckich
- Dworzec kolejowy Piaseczno Wąskotorowy
- Mykwa
CZY WIESZ, ŻE…
- W Piasecznie urodzili się pani Agnieszka Dygant – aktorka, pan Roman Kosecki – piłkarz oraz pan Rafał Ziemkiewicz – dziennikarz.
- Polecam dobre piwo „Piaseczyńskie” .
pl.wikiepdia.org