22 sierpnia 2018 r.
Po krótkim pobycie w Radzyniu Podlaskim pojechałem pociągiem TLK do Parczewa. Po sesji zdjęciowej na dworcu kolejowym poszedłem w kierunku centrum miasta. Zaczęło być coś bardziej gorąco, musiałem w połowie trochę odpocząć od upału. Kiedy trochę ochłonąłem, kontynuwałem zwiedzanie i dotarłem do bazyliki kolegiackiej. Potem zrobiłem sobie przerwę na lunch, a potem poszedłem na dworzec PKP, by pojechać pociągiem Łukowa, a następnie do Siedlec.
HISTORIA: Według Jana Długosza Parczew istniał już w 1235 roku. Parczew otrzymał prawa miejskie w 1401 roku z rąk Władysława Jagiełły. W 1413 roku na zjeździe w Horodle Parczew został wyznaczony na miejsce zjazdów polsko–litewskich sejmów. Ostatni sejm parczewski odbył się w 1564 roku za Zygmunta Augusta. Król Zygmunt II August wraz z Senatem przyjął z rąk nuncjusza Giovanniego Francesca Commendonego księgę ustaw soboru trydenckiego na sejmie w Parczewie 7 sierpnia 1564 roku. W 1794 roku Parczew został wyznaczony na miejsce sądu ziemskiego, jednak wobec upadku Rzeczypospolitej, sąd został zlikwidowany. W 1898 roku po otwarciu linii kolejowej z Lublina do Łukowa Parczew zaczął powoli się rozwijać. W dniach 29–30 września 1939 roku miała miejsce bitwa pod Parczewem pomiędzy maszerującymi w kierunku Kocka oddziałami Grupy Operacyjnej Polesie a wkraczającymi oddziałami radzieckimi, zakończona zwycięstwem Polaków. 22 lipca 1944 roku Parczew została zajęta przez oddziały 1 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Drewniana dzwonnica
- Pomnik Niepodległości
- Bazylika Kolegiacka
pl.wikipedia.org