17 sierpnia 2020 roku, 29 września 2024 roku
W Nałęczowie byłem dwa razy. Pierwszy raz w 2010 roku, kiedy pojechałem z rodzicami samochodem na Lubelszczyznę. Zwiedziłem wtedy Muzeum Bolesława Prusa. W 2020 roku pojawiłem się ponownie, ale tylko na dworcu kolei normalnotorowej oraz wąskotorowej. Zobaczyłem, że od dworca mam dużo do przejścia, że dotrzeć do miasta, więc spędziłem godzinę na czekaniu na pociąg do domu. Po tym pobycie pojechałem pociągiem do Gdańska.
HISTORIA: Początki sięgają przełomu VIII i IX wieku, gdy na obecnej Górze Poniatowskiego, wzgórzu górującym nad okolicą, wzniesiono gród. Później centrum osady przeniesiono na wzgórze, gdzie dziś znajduje się kościół parafialny. W I połowie XIV wieku powstała parafia. Również w tym samym stuleciu dokonano lokacji wsi na prawie niemieckim. Pierwotnie miejscowość była nazywana Bochotnicą. 23 czerwca 1751 roku tereny te należące do Aleksandra Gałęzowskiego zakupił Stanisław Małachowski, nazywając w 1772 roku od noszonego przez swój ród herbu Nałęcz całą posiadłość Nałęczowem. Po powstaniu styczniowym dobra nałęczowskie kupił Michał Górski. Około 1800 roku odkryto lecznicze właściwości wód i złoża borowin, a po ich analizie chemicznej w 1817 roku potwierdził je prof. Piotr Celiński z Uniwersytetu Warszawskiego. Wyniki te wykorzystali trzej lekarze-sybiracy: Fortunat Nowicki, Wacław Lasocki i Konrad Chmielewski, modernizując w końcu XIX w. funkcjonujące już uzdrowisko za pieniądze ówczesnego właściciela Nałęczowa – Michała Górskiego. Stworzył on uzdrowisko w dzisiejszym kształcie miasta ogrodu. To on uczynił z Nałęczowa liczący się ośrodek leczniczo-kulturalny. Kuracjuszami byli tutaj m.in. Stefan Żeromski, Bolesław Prus i Henryk Sienkiewicz. 3 grudnia 1961 roku otwarto Muzeum Bolesława Prusa. W 1963 roku Nałęczów otrzymał prawa miejskie.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Uzdrowisko Nałęczów S.A. wraz rozlewnią wód Nałęczowianka, Cisowianka czy Nałęczów-Zdrój
- Sanatorium „Książę Józef”
- Sanatorium „Stare Łazienki”
- Park zdrojowy
- Muzeum Stefana Żeromskiego
- Muzeum Bolesława Prusa
BIBLIOGRAFIA
- wikipedia.org