7 lutego 2020 roku
Po godzinie spędzonej w Nowym Tomyślu dotarłem autobusem do Lwówka. Zobaczyłem główne punkty tego miasta – dwa kościoły, rozkopany rynek i teren , na którym znajdował się dworzec kolejowy wąskotorowy. Obecnie na tym terenie znajduje się Zakład gospodarki mieszkaniowej. Miałem problem – nie mogłem znaleźć przystanku, z którego odjechałbym autobusem do Nowego Tomyśla. Dopiero o d starszej pani, mieszkanki Lwówka dowiedziałem się, że przystanek jest położony poza centrum miasta. Szukałem też „stopa” do Nowego Tomyśla, ale nikt mi nie chciał pomóc. Poszedłem na przystanek, a tam mieszkaniec Lwówka zaczepił mnie i zaczął opowiadać mi o historii Polski. Ja nie byłem zbyt chętny na tę rozmowę, więc odpowiadałem czasami wymijająco. Wsiadłem do autobusu i po 20-30 minutach dotarłem do Nowego Tomyśla.
HISTORIA: Miasto Lwówek lokowane zostało w 1418 roku na gruntach wcześniejszego miasta o nazwie Wojszyno. Prawa miejskie, na prośbę wojewody poznańskiego Sędziwoja Ostroroga, zostały nadane przez króla Władysława II Jagiełłę, przebywającego w obozie wojskowym pod Brodnicą. W okresie 1815–1887 miasto było jednym z pięciu w powiecie bukowskim rejencji poznańskiej Królestwa Prus. Po zwycięskim dla Polaków drugim powstaniu wielkopolskim jakie odbyło się w 1806 roku miasto w latach 1807–1815 znalazło się w granicach Księstwa Warszawskiego. Od 1815 roku decyzją kongresu wiedeńskiego dokonano podziału księstwa i Wielkopolska ponownie weszła w skład Królestwa Prus jako Wielkie Księstwo Poznańskie. W czasie powstania wielkopolskiego z lat 1918–1919 w Lwówku powstał oddział powstańczy, który brał udział w walkach w okolicy miasta oraz działaniach militarnych o Zbąszyń. Podczas okupacji niemieckiej, 18 maja 1943 roku władze nazistowskie zmieniły niemiecką nazwę Neustadt bei Pinne na Kirschneustadt. Miasto zostało zajęte przez oddziały Armii Czerwonej 25 stycznia 1945 roku.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz św. J. Chrzciciela i św. J. Ewangelisty
- Kościół cmentarny św. Krzyża
- Rynek
BIBLIOGRAFIA
- wikipedia.org