18 stycznia 2019 roku
Tydzień po zwiedzaniu powiatu łobeskiego oraz Chociwla pojechałem zwiedzić Wielkopolskę. Pierwszym przystankiem była Gołańcz. Najpierw przyjechałem pociągiem do Poznania, a tam przesiadłem na pociąg REGIO do Gołańczy. W okolicach Wągrowca zasnąłem w pociągu, a pani konduktor obudziła mnie na stacji końcowej, jakiej była Gołańcz. Zwiedzanie od razu zacząłem od zamku. Sama moja wizyta trwałą krótko, wsiadłem do pociągu i pojechałem do Skoków.
HISTORIA: Pierwsze wzmianki o osadzie Gołańczy sięgają roku 1222 – w dokumentach wymieniono ją jako jedną z wsi płacących dziesięcinę klasztorowi cystersów w Łeknie. W roku 1399 Gołańcz nazwana została miastem, a w dokumencie wspomina się o obywatelu miasta Gołańczy, mieszczaninie Sieciesławie. Od początku swego istnienia należała do rodu Pałuków-Gołańczewskich, a następnie do ich następców, tj. Grudzińskich, Smoguleckich, Flemingów, Przebendowskich, Malechowskich, Mielżyńskich, Czarneckich i Hutten-Czapskich. 1-3 maja 1656 roku, podczas najazdu szwedzkiego, bohaterski opór stawiała 200-osobowa załoga miejscowego zamku złożona z miejscowej szlachty i chłopów. Zginęło wówczas w całej Gołańczy 425 osób, to 4 razy więcej niż w słynnej bitwie pod Racławicami. W 1907 roku wybudowany został dworzec kolejowy. 7 września 1939 roku do miasta wkroczyły wojska niemieckie. Nazwa miasta została zamieniona na niem. Gollantsch, a w 1941 roku Niemcy nadali miastu nazwę na Schwertburg. Część ludności polskiej została wysiedlona do Generalnego Gubernatorstwa. 22 stycznia 1945 roku do miasta wkroczyły jednostki Armii Czerwonej.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Ruiny zamku z XIV-XV wieku
- gotycko-barokowy kościół i klasztor pobernardyński z XV-XVII wieku
- dworzec kolejowy z 1907 roku
- kościół parafialny św. Wawrzyńca z lat 1931-1934 według projektu Stefana Cybichowskiego
BIBLIOGRAFIA
- pl.wikipedia.org