GNIEZNO

 

28 sierpnia 2018 roku

Pod koniec sierpnia 2018 roku, zanim złożyłem swoją pracę magisterską do dziekanatu, pojechałem do Wielkopolski, do Gniezna i okolic. Po dotarciu do maista pociągiem TLK poszedłem do dworca autobusowego, by tam wsiąść do autobusu do Kłecka lub Witkowa. Niestety, pojawił się komunikat, że odwołano kurs autobusu. Sprawdziłem, o której godzinie mam następny autobus, a potem poszedłem w kierunku centrum miasta. W Katedrze Gnieźnieńskiej byłem w swoim życiu kilka razy i tego dnia ponownie zwiedziłem świątynię. Po spacerze po rynku dotarłem z powrotem na dworzec i ponownie usłyszałem komunikat, że kurs autobusu do Kłecka został odwołany. Nie byłem zadowolony z tego powodu i zrobiłem awanturę z panią w kasie na temat „Czy coś w Gnieźnie w ogóle jeździ?”. Ona nie chciała mi udzielić żadnych informacji. Po awanturze poszedłem na stację PKP i kupiłem bilet na pociąg do Pobiedzisk.

HISTORIA: Pierwszy gród w Gnieźnie został wzniesiony na Wzgórzu Lecha w latach 940–941.  Gród został rozbudowany i zmodernizowany w czasach Mieszka I, stał się siedzibą władców piastowskich jako główny gród państwa Polan. Mieszko I po 966 roku zbudował kościół, w którym pochowano jego żonę Dobrawę, zaś na obszarze grodu wzniósł kamienny zamek z kaplicą, na miejscu kaplicy wzniesiono kościół św. Jerzego. W X wieku Gniezno stanowiło jeden z grodów stołecznych państwa Piastów, obok m.in. Ostrowa LednickiegoPoznania i Giecza. W 1000 roku odbył się w Gnieźnie zjazd, w którym uczestniczył Bolesław I Chrobry i Otton III. Utworzono wtedy arcybiskupstwo i metropolię gnieźnieńską na czele z bratem św. Wojciecha – Radzimem Gaudentym. W 1025 roku w Gnieźnie miała miejsce koronacja Bolesława Chrobrego na króla Polski. W 1038 roku do Gniezna wtargnął książę czeski Brzetysław I, pozostawiając po sobie spalone podgrodzia i zniszczoną, ograbioną katedrę oraz zburzony zamek książęcy. Kazimierz Odnowiciel przeniósł stolicę do Krakowa. W 1295 roku odbyła się po 219-letniej przerwie w katedrze gnieźnieńskiej koronacja króla Przemysła II. W 1300 roku koronował się w mieście Wacław II Czeski. W 1331 roku miasto zajęli Krzyżacy, rabując je i niszcząc. Odbudowę i rozwój gospodarczy miasto zawdzięcza Kazimierzowi Wielkiemu. W czasie wojny trzynastoletniej Gniezno wystawiło w 1458 roku 20 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku. Od XV wieku do upadku I Rzeczypospolitej, Gniezno było siedzibą sądów szlacheckich: ziemskiego i grodzkiego. Po II rozbiorze Rzeczypospolitej znalazło się pod zaborem pruskim. Mieszkańcy Gniezna brali udział zrywach powstańczych przeciw zaborcom. W 1794 roku miasto objęte było powstaniem wielkopolskim. Generał Dąbrowski w 1806 roku przybył do Wielkopolski, powtórnie inicjując zwycięskie dla Polaków drugie powstanie wielkopolskie. Gniezno znajdowało się w granicach Księstwa Warszawskiego między 1807 a 1815 rokiem. W latach 1815–1848 w wyniku postanowień kongresu wiedeńskiego miasto włączono do Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Po kolejnym pożarze w 1819 roku zadecydowano o nowym układzie przestrzennym miasta. W 1848 roku mieszkańcy Gniezna wzięli udział w kolejnym trzecim już powstaniu wielkopolskim. W latach 1918–1919 było jednym z głównych ośrodków powstania wielkopolskiego. W czasie II wojny światowej z miasta wysiedlono większość Polaków do Generalnego Gubernatorstwa. W okresie okupacji niemieckiej Gniezno wchodziło w skład Rejencji Inowrocławskiej Kraju Warty.  21 stycznia 1945 roku do miasta wkroczyła jednostka 1 Gwardyjskiej Armii Pancernej 1 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej. W 1966 roku w Gnieźnie miały miejsce Centralne Uroczystości Tysiąclecia Chrztu Polski oraz Państwa Polskiego.

 

CO WARTO ZOBACZYĆ?

 

 

CZY WIESZ, ŻE…

  • Z Gniezna pochodzą m.in.: Paulina Hennig-Kloska – polityk; Grzegorz Hyży – piosenkarz oraz Arkadiusz Radomski – piłkarz.
  • Według legendarnego wywodu nazwa miasta pochodzi od słowa „gniazdo” oraz „gnieździć się” i związana jest z legendą powstania państwa polskiego. Z nazwą miasta Gniezna związana jest stara legenda polska o Lechu, Czechu i Rusie, zapisana pierwszy raz po łacinie w Kronice Wielkopolskiejz przełomu XIII i XIV wieku.

 

BIBLIOGRAFIA

 

* pl.wikipedia.org

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *