10 sierpnia 2019 roku
Miasto położone jest w strefie Nizin Środkowopolskich, w granicach obszaru Równiny Łowicko-Błońskiej u zbiegu dolin trzech rzek: Mrogi, Mrożycy i Brzuśni. Głowno leży na historycznym Mazowszu, w dawnej ziemi rawskiej. Miasto znajduje się 29 km na północny wschód od Łodzi. W XIII wieku Głowno stanowiło prawdopodobnie jako cześć dóbr biskupów kujawskich jako tzw. dobra niesułkowskie. W XV wieku właścicielami dóbr, w skład których wchodziło Głowno była rodzina możnych mazowieckich Głowińskich herbu Roch II. Na prośbę Jakuba Głowińskiego książę mazowiecki Siemowit V nadał osadzie Głowno prawa miejskie na zasadach prawa chełmińskiego 24 października 1427 roku. W latach 1504 i 1522 miasto spłonęło doszczętnie. Głowno nawiedziły potop szwedzki i rokosz Lubomirskiego w 1676 roku. 2 listopada 1704 roku wojska szwedzkie ograbiły mieszkańców Głowna. W 1710 roku zaraza panująca zdziesiątkowała mieszkańców Głowna. W latach 1793-1806 Głowno było miastem Prus. W 1870 roku Głowno utraciło prawa miejskie. W 1904 roku otworzono linię kolejową Warszawsko-Kaliską. Po pierwszej wojnie światowej Głowno zostało zniszczone w 25%. W 1925 roku przywrócono miejscowości prawa miejskie. W latach 1940-1945 Głowno należało do Generalnego Gubernatorstwa.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Kościół pw. św. Jakuba
- Plac Wolności
CZY WIESZ, ŻE…
- W Głownie urodzili się min. Zbigniew Brodka – polski panczenista, mistrz olimpijski na Igrzyskach Olimpijskich w Soczi w 2014 roku oraz Romuald Cebertowicz – polski poseł na Sejm PRL I kadencji oraz hydrotechnik.
BIBLIOGRAFIA
- wikipedia.org