30 lipca 2018 roku
Kolejnym miasteczkiem po Polanowie, które odwiedziłem pod koniec lipca 2018 roku, były Bobolice. Dotarłem tam autobusem z Koszalina. Za pierwszy punkt zwiedzania obrałem budynki byłych dworców kolejowych. Ten budynek dworca kolei wąskotorowej to bardzo zadbany budynek. Natomiast budynek dworca kolei normalnotorowej jest w gorszym stanie, ale oba budynki są zamieszkane. Kiedy skończyłem fotografować, wyszedł jeden z mieszkańców z psem i prawdopodobnie szukał osoby, która kręciła się przy domu. Na szczęście mnie nie znalazł. Potem poszedłem w kierunku rynku. Tam zorientowałem się, że mam na tyle czasu, żeby dojechać do Szczecinka, a potem przesiąść się na pociąg do Czaplinka. W połowie drogi do Szczecinka musiałem trochę poczekać, bo zdarzył się wypadek.
HISTORIA: Pierwsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z epoki brązu i żelaza. Osada leżała na szlaku łączącym Wielkopolskę z Kołobrzegiem, który miał wpływ na jej rozwój w średniowieczu. W 1107 roku Bolesław III Krzywousty zdobył ziemię bobolicką podczas kampanii pomorskiej. Pierwszy zapis o istniejącej tu osadzie pochodzi z 1262 roku. 27 lutego 1339 roku biskup kamieński Fryderyk von Eickstedt odkupił za cenę 1850 grzywien w srebrze 3/4 miasta od swoich lenników tj. Wedlów, Sasnitzów i Speningów i planował przekształcenie Bobolic w twierdzę. Pozostała część Bobolic pozostawała w rękach rodów von Brusewitz i von Kameke. W 1340 roku Bobolice otrzymały prawa miejskie na prawie lubeckim oraz prawo bicia własnej monety, budowy fosy miejskiej, młynów na Chocieli, a także spławu drewna do Karlina. W 1370 roku Bobolice zostały przekazane pod zastaw krzyżakom, w późniejszym czasie wykupił je książę słupski Bogusław VIII. Od 1418 roku Bobolice ponownie należały do biskupów kamieńskich, którzy w połowie XV wieku sprzedali je Maćkowi Massowowi. Syn Maćka popadł w kłopoty finansowe, w związku z tym podzielił miasto na trzy części, które około 1467 roku sprzedał Piotrowi von Munchow, Dubisławowi oraz rodzinie von Glasenapp. W tym samym roku biskup kamieński Ludwig von Eberstein unieważnił prawa własności i przekazał całe miasto w zastaw rodowi von Glasenapp, który w późniejszych latach w imieniu biskupstwa kamieńskiego sprawował nadzór nad pozostałymi częściami Bobolic. Miasto zostało scalone przez potomka rodu von Massow w 1551 roku, ale od 1577 roku ponownie należało do biskupstwa kamieńskiego. Miasto upadło po pożarach w 1605 i 1631 roku, a także po najeździe szwedzkim w 1632 roku i kolejnym pożarze w 1639 roku, w 1650 roku stało się własnością rodu de Croy, który sprzedał je w 1684 roku. W 1800 roku miał miejsce największy pożar miasta, po którym podczas odbudowy powstał nowy ratusz. W roku 1897 rozpoczęto, a w 1898 roku uruchomiono kolej wąskotorową do Grzmiącej i Polanowa, w 1903 roku do Koszalina, a w 1905 roku do Białogardu. W 1945 roku Bobolice powróciły w granice Polski, w latach 1945-1958 była osadą. W 1958 roku przywrócono prawa miejskie.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
- cerkiew prawosławna pod wezwaniem Wszystkich Świętych
- budynki dworców kolejowych
BIBLIOGRAFIA
- pl.wikipedia.org