15 sierpnia 2019 roku
W Siemiatyczach byłem dwa razy w życiu. Pierwszy raz byłem 15 sierpnia 2019 roku, kiedy to pojechałem pociągiem z przesiadką w Warszawie Wschodniej oraz w Siedlcach. Tego dnia było upalnie, a w pociągu było dużo pasażerów, że aż miejsc siedzących nie było w pociągu relacji Siedlce-Czeremcha. W tym dniu sporo warszawian zabierało swoje rowery i jeździło po okolicach Siedlec, Łosic albo Siemiatycz. Na siemiatycki dworcu panował remont kapitalny. Udało się wymienić płyty betonowe na peronie, ale w remoncie były budynek stacyjny oraz… toalety pamiętające lata 60-te XX wieku. Po krótkim spacerze wokół dworca PKP w Siemiatyczach pojechałem do Mord. Ze stacji PKP do miasta jest około 5 kilometrów drogi.
24 września 2023 roku po raz drugi byłem w Siemiatyczach, tym razem już w samym centrum miasta. Uwagę zwróciło bardzo dziwne rondo wokół rynku. Szukałem odpowiednio miejsca, żeby uchwycić aparatem widok centrum, myślałem, że policja mnie zgarnie. Na szczęście, obyło się bez ekscesów. Szukałem miejsca na parkingu, ponieważ chciałem zrobić zdjęcia dwóm świątyniom w Siemiatyczach. Na szczęściu zbliżał się koniec mszy i dzięki temu znalazłem miejsce na parkingu. Po krótkim pobycie pojechałem dalej samochodem do Łosic.
HISTORIA: Historia miasta sięga połowy XV wieku, kiedy wyodrębniły się pierwsze dobra siemiatyckie. Pierwotna osada dworska istniejąca w latach 1443–1542, wraz z cerkwią pw. Świętej Trójcy, św. św. Piotra i Pawła i św. Paraskewii usytuowana była na wzgórzu nad rzeką Muchawiec. Miasto prywatne posiadało prawo magdeburskie w 1542 roku. W styczniu 1542 roku Zygmunt August wydał dokument zezwalający Siemiatyczom na korzystanie z prawa magdeburskiego. Na 1582 roku datuje się początki osadnictwa żydowskiego na terenie Siemiatycz. W latach 1655–1660 rozwój miasta zostaje zahamowany przez potop szwedzki. W latach 1710–1711 epidemia dżumy zdziesiątkowała mieszkańców miasta. W 1722 roku Zgromadzenie Księży Misjonarzy przejęło prowadzenie parafii rzymskokatolickiej pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W 1758 roku pożar zniszczył część pierzei rynkowej od strony kościoła. W 1777 roku w Siemiatyczach rozpoczęto budowę pałacu księżnej Anny Jabłonowskiej. Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Siemiatycze znalazły się pod zaborem pruskim. 7 lipca 1807 roku na mocy traktatu tylżyckiego Siemiatycze wraz z okolicznymi terytoriami włączono do Cesarstwa Rosyjskiego. 6-7 lutego 1863 roku to data bitwy pod Siemiatyczami, stoczonej pomiędzy oddziałami powstańczymi dowodzonymi przez Lewandowskiego, Cichorskiego i Rogińskiego a wojskiem rosyjskim pod przywództwem generała Maniukina. W 1919 roku Siemiatycze stały się polskim miastem. 11 września 1939 oddziały niemieckie wkraczają do Siemiatycz i zajmują miasto. W dniach 17-20 września 1939 roku miasto i jego okolice zostały opuszczone przez Niemców ustępujących przed wkraczającymi oddziałami radzieckimi. Od 29 sierpnia 1940 roku do końca lipca 1941 roku doszło w mieście do zamieszek antyżydowskich. W sierpniu 1940 roku okupanci utworzyli w Siemiatyczach getto. Siemiatycze zostały zdobyte 22 lipca 1944 roku przez oddziały radzieckie 65 Armii.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
- Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła
- Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
- Rynek
CZY WIESZ, ŻE…
- W Siemiatyczach urodził się m.in. Dariusz Kowalski 0aktor, odtwórca Janusza Tracza z „Plebanii”.
BIBLIOGRAFIA
- wikipedia.org