26 marca 2018 roku
Do Janowca Wielkopolskiego przyjechałem busem ze Żnina. Swoją sesję zdjęciową rozpocząłem od rynku, a tam przywitał mnie prawdopodobnie burmistrz miasteczka. Chyba potraktował mnie jako fotografa lub dziennikarza z lokalnej gazety. Następnie udałem się na dworzec kolejowy. Tam dostrzegłem, że są prowadzone prace kolejowe zaraz za dworcem. Pracownicy nie chcieli, żebym ich fotografował, wyraźnie pokazując, żebym sobie poszedł z tym aparatem. Chwilę potem oddaliłem się od stacji kolejowej, a potem poszedłem na przystanek, by pojechać autobusem z powrotem do Żnina, a potem do Barcina.
HISTORIA: Pierwszym dokumentem pisanym, świadczącym o istnieniu Janowca, nazywanego wówczas Janowym Młynem, jest pochodzący z 1295 roku dokument wystawiony przez księcia wielkopolskiego Przemysła II, w którym nadaje on rycerzowi Wojciechowi, synowi Jana, prawo lokacyjne do Janowego Młyna na prawie niemieckim. Na początku II połowy XV wieku, podczas wojny trzynastoletniej z zakonem krzyżackim, w 1458 roku miasto wystawiło dwóch pieszych zbrojnych rycerzy. Od XIV wieku było własnością prywatną i należało do licznych rodów wielkopolskich i pałuckich. Miastem prywatnym Leszczyków Janowskich został na początku XV wieku. W 1683 roku przez miasto wiódł szlak króla Jana III Sobieskiego podążającego na odsiecz Wiednia. Z końca XVII wieku pochodzi herb miasta przedstawiający Temidę – grecką boginię sprawiedliwości. Życie miasta znacznie ożywiło się po uruchomieniu linii kolejowej w 1887 roku. Narodowowyzwoleńcza postawa mieszkańców Janowca uwidoczniła się podczas powstania 1848 roku. Okres przed wybuchem I wojny światowej to dla Janowca wzmożona działalność w obronie polskości. Mieszkańcy Janowca brali udział w powstaniu wielkopolskim.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
• późnoklasycystyczny kościół pw. św. Mikołaja
• pałac eklektyczny
• budynek Ratusza Miejskiego
• budynek dworca kolejowego
BIBLIOGRAFIA
- pl.wikipedia.org