7 stycznia 2019 roku
Dziś wyjątkowo kierujemy się na północno-zachodnią część Polski, by odwiedzić małe miasto położone 27 km na północ od Łobza w kierunku na Gryfice, a mianowicie Resko.
Miasteczko liczy 4 300 mieszkańców. Przez Resko przepływa rzeka Rega, prawdopodobnie od nazwy rzeki pochodzi nazwa miasta. Chociaż po II wojnie światowej Regenwalde (niemiecka nazwa miasta) miała stać się Reskogród bądź Ławiczka.
Do Reska można dojechać z Łobza i z Nowogardu busem. Pociągi już nie przejeżdżają przez Resko od 2000 roku – totalnie zaorane torowisko. Pociągiem można było dojechać do Płotów, a potem do Gryfic i Kołobrzegu, do Golczewa oraz Wysokiej Kamiennej lub do Goleniowa.
Istniała także wąskotorówka do Kołobrzegu – obecnie nie zostało po niej praktycznie nic.
KALENDARIUM
- 1255 r. – Pierwsza wzmianka o tej miejscowości
- 1260 – 1270 r. – Lata budowy zamku synu kasztelana kołobrzeskiego Borka z Łobza
- 1288 r. – Resko uzyskał prawa miejskie
- 1441 – 1808 r. – Miasto stało się prywatne, a to za sprawą sprzedaży grodu rodowi von Borcke.
- 1630 r. – Wielki pożar Reska, przetrwały jedynie 11 domów i kościół. Wojska cesarza spaliły miasteczko.
- 1648 r. – Resko należało do Brandenburgi mocą pokoju westfalskiego
- 1834 r. – Powstają mury miejskie
- 1 listopada 1893 r. – Otwarcie linii kolejowej do Wyszogóry
- 1 marca 1906 r. – Otwarcie linii kolejowej do Worowa
- 1945 r. – Linię kolejową do Wyszogóry rozebrano
- 30 marca 1992 r. – Ostatni pociąg osobowy do Worowa i Wysokiej Kamiennej
- 24 listopada 2012 r. – Linię kolejową do Worowa rozebrano
- luty 2013 r. – Rozebrano linię kolejową do Płotów
CO WARTO ZOBACZYĆ ?
- Ruiny zamku – znajduje się zaraz za rynkiem , jakieś 200 metrów od ratusza. Przetrwały jedynie fundamenty i pozostałości murów. Dzięki dotacjom udało się uporządkować teren, a ruiny zamku stanową główny punkt parku.
CIEKAWOSTKI
- W Resku urodził się pan Bartosz Arłukowicz – były minister zdrowia.
- Na dworcu PKS można spotkać pijanego mężczyznę, który zaczepia prawie wszystkich i męczy stojących na przystanku osób dziwnymi pytania, szczególnie o drogę do Nowogardu.
BIBLIOGRAFIA
- pl.wikipedia.org