26 marca 2018 r.
Ostatnim celem mojej wyprawy po Ziemi Pałuckiej był Barcin. Wysiadłem z autobusu zaraz obok mostu nad Notecią. Po obserwacji na mapie znalazłem nieczynną stację kolejową i tam właśnie poszedłem, po drodze mijając kościół. Po sesji zdjęciowej na dworcu poszedłem do centrum miasteczka zrobić małe zakupy. Zastanawiałem się, czy nie pojechać jeszcze do Inowrocławia. Zdecydowałem jednak powrócić do Bydgoszczy autobusem, a potem pociągiem do Gdańska.
HISTORIA: W XII wieku istniała już osada zwana Barcino. W 1390 roku padła pierwsza wzmianka o Barcinie, a w 1472 roku miasto uzyskało przywilej targowo-jarmarkowy. Prawdopodobnie przed 1472 rokiem Barcin uzyskał prawa miejskie. Miasto stanowiło własność rodziny Krotoskich posiadającej w okolicy jeszcze miasto Pakość z rozległymi przyległościami. W 1560 roku miasto było ośrodkiem Braci Czeskich. 24 stycznia 1671 roku Michał Korybut Wiśniowiecki odnowił przywileje miasta. W 1772 roku Barcin został włączony do Prus. W 1860 roku w pobliskich Bielawach odkryto złoże kamienia wapiennego i rozpoczęto jego wydobywanie. W 1919 roku włączono Barcin do Polski.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
• Kościół pw. św. Jakuba z 1901 roku
• Klasycystyczny dwór z XIX w.
• Góra św. Wojciecha
BIBLIOGRAFIA
- pl.wikipedia.org