5 października 2019 roku
Około godziny siedemnastej 5 października 2019 roku dotarliśmy samochodem prosto z Sokołowa Podlaskiego do Kosowa Lackiego. Wtedy zaczęło bardzo mocno padać. W zasadzie zatrzymaliśmy koło kościoła Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Stamtąd biegiem dotarłem do pozostałości po byłym dworcu PKP, po którym już nic nie zostało – obecnie znajduje się jezdnia. O obecności wcześniejszego dworca przypomina tylko fragment rampy. Po tym znalezisku pojechaliśmy dalej do Treblinki, a stamtąd z powrotem do Działdowa.
HISTORIA: Wieś była nadana w 1417 roku kanonikowi kolegiaty pułtuskiej Marcinowi Ciołkowi przez wielkiego księcia litewskiego Witolda. Do początków XIX wieku znajdowała się w rękach rodzin: Kossowskich. W okresie potopu szwedzkiego pod miejscowością miała miejsce potyczka wojsk Pawła Sapiehy z silnym oddziałem szwedzkim i hetmana Janusza Radziwiłła. W 1657 roku miejscowość została doszczętnie zniszczona przez pożar. W 1723 roku Kosów po raz pierwszy był wzmiankowany był jako miasto, które powstało z połączenia Kosowa Lackiego i Kosowa Ruskego. W 1726 roku otrzymał przywilej na jarmarki. W 1759 roku miejscowość nawiedził ponownie duży pożar. W 1778 roku podkomorzy drohicki Franciszek Marceli Kossowski lokował Kosów jako miasto na mocy przywileju otrzymanego od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1866 roku Kosów utracił prawa miejskie. We wrześniu 1939 roku miejscowość została początkowo zajęta przez Armię Czerwoną. Następnie wkroczyły wojska hitlerowskie. W dniach od 22–25 września 1942 roku Niemcy dokonali deportacji ludności żydowskiej do oddalonego o 10 km obozu zagłady w Treblince. W 1964 roku na plebanii w Kosowie Lackim odkryto obraz Ekstaza świętego Franciszka, którego autorstwo przypisuje się hiszpańskiemu malarzowi El Greco z XVI wieku. Obraz znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach. 1 stycznia 2000 roku Kosów odzyskał prawa miejskie.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
BIBLIOGRAFIA
* pl.wikipedia.org